Neden çok.Sorduğunuzda onlarca sebep sıralar herkes kendince.Ama bence iki nedeni var içimizdeki sevgiyi ve umudu kaybetmeye başlamak.E o zaman yaşasın pesimizm,defol optimizm...
Mutlu olmak için iyi niyetli,sevgi dolu,umutlu ve daha empatik bir hayat sürdürmeye başlamamız gerekir.Çünkü herkes aslında mutlu ve huzurlu bir yaşam için çabalar.Özümüzdeki bu amacı kaybetmemek için;ne olursa olsun içimizdeki sevgiyi açığa çıkaralım ve göstermekten korkmayalım.Her sabah uyandığınızda yeni güne şükretmekle başlarsanız eğer; kaybetmeye başladığımız o umut,sevgi,mutluluk hissi yeniden kalbinize dolmaya başlayacaktır.Sontası zaten çorap söküğü gibi gelecek.
Güzel düşünceler kurmak size hayatın güzelliklerini beraberinde getirecektir.Evet zor.Evet bize bağlı değil herşey.Ama olur.Olacak da.Yeter ki içimizdeki iyimser ruh kaybolmasın.Sevmenin ne olduğunu unutmayalım.Kimbilir bir gün gerçekten salt sevgi dünyası yaşanır.
O güne kadar kendi kurduğumuz sevgi dünyasını yaşamamız ümidiyle...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder